Yarım asırlık yorgancı: Meslek kaybolmanın eşiğinde
Babaeski'de el emeği yorganlara veda mı?
Bir zamanların vazgeçilmez el sanatlarından yorgancılık, son ustalarının ellerinde yavaş yavaş tarihe karışıyor. Kırklareli’nin Babaeski ilçesinde yarım asrı geride bırakan ustalar, mesleğin sürdürülebilirliği konusunda kaygılı.
Sanayileşme ve makineyle üretilen yorganların piyasayı ele geçirmesiyle, yün ve pamukla el emeğiyle dikilen yorganlar ikinci plana itildi. Bu süreçte el işçiliğinin, sabrın ve tecrübenin önemi azaldı.
Yusuf Çebi, bu zanaata 12 yaşında çırak olarak başladığını ve şu an 63 yaşında olduğunu; yaklaşık 50 yıldir yorgancılık yaptığını söylüyor. Usta, yılların biriktirdiği anıları ve mesleğe dair gözlemlerini paylaştı: 'Bu mesleği severek yaptım, şu anda devam ettirmeye çalışıyorum. Bizden sonra bu mesleğin devam edeceğini düşünmüyorum, kimsenin yapabileceğini zannetmiyorum. Elimden geldiği kadar ve sağlığım müddet verdiği sürece yorgancılığı devam ettirip, mesleğimi sonlandıracağım.'
Çebi, asıl sorunun yeni nesil çırak yetişmemesi olduğuna dikkat çekiyor: 'Yeni eleman yetişmiyor, kimse çocuğunu yorgancıya çırak olarak vermiyor. Hazır yorgan değil el emeği yorganlara önem verin, bizim diktiğimiz yorganlar hem daha sağlıklı hem de daha düzgündür. Yorgancılığın devam etmesinden yanayım. İnşallah yorgancılık bizden sonra da uzun süre devam ettirilir.'
Ustalar ve zanaatkârlar, el emeği ürünlere ilginin artırılması ve mesleğin gelecek nesillere aktarılmasına yönelik duyarlılık çağrısında bulunuyor.
KIRKLARELİ'NİN BABAESKİ İLÇESİNDE MESLEĞİNDE YARIM ASRI GERİDE BIRAKAN YORGANCI YUSUF ÇEBİ, KAYBOLMAYA YÜZ TUTAN MESLEĞİNDE ÇIRAK BULAMADIKLARINDAN DERT YANDI.
